Wieringer Eiland

Ik ga naar huis, terug in de eeuwen
naar de kluut die op het wad danst om de meeuwen
de geur van klei, de zoute noorderbries
het is genoeg om te leven van de wind

Wieringer eiland, blijf in mijn dromen
op jouw aarde wil ik wonen
zal ik ooit sterven en dan maar hopen
dat ik mag rusten en altijd jouw zee kan blijven zien